26.1.25

Olimpíada Matemática Española 2024-25, Fase Local

 

Pequena adiviña non-relacionada-coas-matemáticas
que deixo (axiña aparece a razón)


A fin de semana pasada tivo lugar a fase local da OME deste curso, un colega mandoume o mesmo día foto da folla da sesión matinal e automaticamente quedei abraiado porque vin un problema que recoñecín como parte do folklore. E como ninguén me deu a razón, quedei pensando se sería un falso recordo

Polo que traio ese problema e a solución que practicamente non tiven que pensar, razón que apoia a miña postura: se non formase parte do folklore, probablemente eu non o daría resolto, e menos tan rápido. E de paso tamén comparto o primeiro problema, que tamén resultou sinxeliño. A ver que opinades.

O problema que eu considero ben coñecido era o 2:

Sexa $q(x)$ un polinomio de grao 2023 que cumpre $q(n)=\frac{1}{n}$ para todo $n=1,2,\dots, 2024$. Atopa o valor de $q(2025)$

Dúas liñas máis abaixo comeza o meu comentario e posterior solución. Avisados estades.


O primeiro que pensa un vendo ese enunciado é que un polinomio de grao 2024 queda determinado por 2025 valores, e aquí temos 2024 valores, polo que o mellor que podemos acadar é deixar un parámetro bailando. Se coñecedes algo do polinomio de interpolación e do determinante de Vandermonde saberedes o obstáculo que hai, que vén xeneralizar o feito ben coñecido de que unha recta(grao 1) queda determinada por 2 puntos, unha parábola(grao 2) por 3, etc. Na práctica, non parece factible meternos a calcular un polinomio de grao 2023. O que si sería máis manexable sería determinar o polinomio a partir das súas raíces, co pequeno obstáculo de que non sabemos as raíces de q. Polo que a estratexia vai ser atopar un polinomio relacionado con q do que si saibamos as raíces. E isto é cuestión de vista: Se $q(n)=\frac{1}{n}$, entón $n \cdot q(n)=1$, ou o que é o mesmo, $n \cdot q(n)-1=0$.

Así que o polinomio que vai facer o choio é $p(x)=xq(x)-1$, que ten 2024 raíces coñecidas, $n=1,2,\dots, 2024$. En consecuencia, $p(x)=\lambda \cdot (x-1)(x-2)\dots (x-2024)$, con $\lambda$, o coeficiente principal, por determinar.

Agora usamos que o valor no 0 é sinxelo de obter, e pouco quedará:

$$p(0)=0 \cdot q(0)-1=-1$$ 

Pero tamén:

$$p(0)=\lambda \cdot(0-1)(0-2)\dots(0-2024)=\lambda \cdot 2024!$$

Igualando, $$-1=\lambda \cdot 2024! \rightarrow \lambda=\frac{-1}{2024!}$$

E $p(2025)= \frac{-1}{2024!} \cdot (2025-1)(2025-2) \dots (2025-2024)=\frac{-1}{2024!} \cdot 2024! =-1$

De onde $-1=p(2025)=2025 \cdot q(2025)-1$, polo que $q(2025)=0$

Como detalle curioso, o conto cambiaría moito se estivésemos en 2024 ou 2026. Observade o gif que fixen, de 1 ata 20, como varía dependendo da paridade:


Non sei vós, eu oio o son de lategazos a través da pantalla


E, como dixen, o primeiro problema, gratis:

Sexa ABCD un paralelogramo e sexa M un punto na diagonal BD que cumpre $MD=2BM$. As rectas AM e BC córtanse nun punto N. Cal é o cociente entre a área do triángulo MND e a área do paralelogramo ABCD?

Como sempre, o debuxo explica mellor o asunto:

   
Neste problema hai unha única liña que revela o esencial, e non é moi esotérica, pois é a outra diagonal:

   
Como as diagonais sempre se cortan no punto medio(E nesta figura), e ademais $MD=2BM$, temos que $BM=2 ME$ e $MD=\frac{2}{3} BD$. Sendo E o punto medio do lado AC do triángulo ABC, BE é a mediana correspondente a ese lado, e M ten que ser o baricentro, que é o único punto nunha mediana que a divide na razón 2:1.

Por tanto, AN ten que ser outra mediana, polo que N é o punto medio do lado BC, e podemos xa ir calculando razóns entre áreas de polígonos:

$$\frac{(MND)}{(BND)}=\frac{MD}{BD}=\frac{2}{3}$$

$$\frac{(BND)}{(BCD)}=\frac{1}{2}$$

$$\frac{(BCD)}{(ABCD)}=\frac{1}{2}$$

Xuntando estas 3 razóns, $$\frac{(MND)}{(ABCD)}=\frac{1}{6}$$


O dito: o primeiro problema é tradicional? Resolvestes o do paralelogramo doutro xeito?

11.1.25

Un problema elemental que (non) resolvín

 

A semana pasada entrei nun grupo de Facebook no que son membro, "Oposiciones Matemáticas Secundaria- Problemas y Ejercicios", e vin este problema compartido por un membro anónimo(ata que entrei neste grupo non sabía que existían):

    

Na figura aparece un cadrado e as áreas de dous triángulos no seu interior. Demostrar que a área do triángulo azul é 77 e que a área do triángulo gris é 49,5.

Anímovos a que o pensedes antes de que se desate o maelström.

Nada máis velo recoñecín a situación habitual en moitos problemas, e confeso que pensei que ía ser sinxelo, que utilizando que triángulos coa mesma base e altura teñen a mesma área ou, como moito, o Teorema das Alfombras, sairía fácil. E púxenme ao choio, seguindo esta consideración previa:

   Cal será a orde que seguen as letras? 

E fun vendo as consecuencias máis inmediatas na configuración:
$$C=A+D=B+E+80=F+52,5$$



sendo eses 4 valores iguais á cuarta parte da área do cadrado.
Sen botar contas, xa se ve que con esas igualdades non vas a ningures, polo que pensei un chisco máis e vin os triángulos que van do chan ao teito, é dicir, estes dous da dereita,


 






e viceversa, i.e., estes dous da esquerda








De onde deducimos
$$F+52,5+C=C+52,5+A+E \rightarrow F=E+A$$
e
$$B+E+52,5=B+D \rightarrow E+52,5=D$$

Aí comecei a sospeitar que estaba dando voltas, que había igualdades que eran equivalentes a outras, e por tanto, non achegaban nova información.
$$C=A+D=B+E+80=F+52,5 \\F=E+A \\ E+52,5=D$$O máis lóxico, supoño, sería tentar seguir onde me levasen esas igualdades, p.ex.:
$$\begin{cases} B+E+80=F+52,5 \\ F=E+A \end{cases}\Rightarrow B+E+80=E+A+52,5 \rightarrow B+27,5=A$$
O que vai ben no camiño de ver o que nos pide o exercicio (lembremos: B=49,5, A=77)
Pero como comentei arriba, eu xa notara que o asunto era laido, co cal probei outra cousa para chegar ao mesmo. Digamos que pedín papas coa estratexia de comparar áreas sen máis, e puxen nome a lonxitudes de arriba:
   
Para que? Pois para comparar áreas, claro:
$$\frac{80+F}{B+E+52,5}=\frac{x}{y}=\frac{80+E+A}{B+D}$$
E como todas as áreas estaban relacionadas con C, a cuarta parte do cadrado, pois tentei ir cara C:
$$\frac{C+27,5}{C-27,5}=\frac{x}{y}=\frac{C-B+A}{C-A+B}$$ (1)
Onde notei:
$$\frac{C+27,5}{C-27,5}=\frac{x}{y}=\frac{C+A-B}{C-(A-B)}$$
Que intuitivamente, sen botar contas, implica que $A-B=27,5$. Rigorosamente, podemos multiplicar en cruz, ou, xa que estamos matando moscas cunha bomba H, observar que a función $f(t)=\frac{c+t}{c-t}$ é inxectiva, sempre que $c \neq 0$.
De calquera xeito, non dei deducido nada máis de aí. Polo que pasei a comparar áreas de de triángulos que non compartisen base senón forma:
$$\frac{80}{C+52,5}=\left( \frac{x}{x+y}\right)^2$$
e
$$\frac{B}{A+C}=\left( \frac{y}{x+y}\right)^2$$ (2)

Con estas igualdades dei unhas cantas voltas, non cheguei a ningures agás a uns sistemas non lineais horripilantes en x e y, polo que volvín á figura e agora reparei nestes dous triángulos:

Non quero saber canto tempo da miña vida paso
escollendo cores para polígonos

Que son obviamente semellantes pois teñen os ángulos iguais, polo que os lados correspondentes son proporcionais, o que non serve de moito aparentemente sen meter máis variables. Mais tamén deducimos que a razón das súas áreas é o cadrado da razón de semellanza, é dicir, a razón entre dous lados correspondentes calquera, por exemplo os resaltados, que xa teñen etiqueta:
$$\frac{C+52,5}{80}=\left( \frac{x+y}{x}\right)^2 $$
E chegado este punto, veu a psicodelia:
$$\frac{C+52,5}{80}=\left( 1+\frac{y}{x}\right)^2 $$
Usando a primeira parte de (1) agora, 
$$\frac{C+52,5}{80}=\left( 1+\frac{C-27,5}{C+27,5}\right)^2=\left(\frac{2C}{C+27,5}\right)^2=\frac{4C^2}{(C+27,5)^2}$$
Afórrovos contas, a cousa queda así ao final:
$$C^3-212,5C^2+3643,75C+39703,125=0$$
Que ten 3 solucións racionais relativamente sinxelas para a pinta que ten, $C_1=-7,5, C_2= 27,5, C_3=192,5$, e pola figura, deducimos que ten que ser $C_3$ 
Sucede que botando as contas metín a zoca no medio da psicodelia, invertendo os termos dunha fracción, polo que obtiven unha ecuación con coeficientes racionais pero solucións irracionais ben bravas. 
Na versión non analóxica de enriba cambiei
á fracción inversa pero xa non trabuquei

O curioso do asunto é que me decatei do erro polo medio desta entrada, antes pensaba que simplemente chegara a unha ecuación que non se podía resolver de xeito exacto. Que tivese grao 3 non axudou tampouco.

Volvendo á solución, se $C=192,5$, como é a cuarta parte da área do cadrado, esta é 770, e o lado do cadrado, $x+y=\sqrt{770}$, e p.ex. utilizando (1) outra vez, $\frac{192,5+27,5}{192,5-27,5}=\frac{x}{y}$, de onde $\frac{220}{165}=\frac{x}{y}\Rightarrow \frac{4}{3}=\frac{x}{y}$, polo que $x=\frac{4\sqrt{770}}{7}$ e $y=\frac{3\sqrt{770}}{7}$

E agora usando (2)
$$\frac{B}{A+C}=\left(\frac{y}{x+y}\right)^2 \Rightarrow \frac{B}{B+27,5+192,5}=\left(\frac{3}{7}\right)^2 \rightarrow \frac{B}{B+220}=\frac{9}{49} \rightarrow 49B=9B+1980 \rightarrow B=49,5$$
E por fin, $A=77$. Non era sen tempo.

Como dixen antes, isto non foi o que sucedeu nun primeiro momento.

O que sucedeu, en troques, foi que desfalecín, mirei o día de publicación do problema no grupo e comprobei a miña sospeita, que fora o 28 de decembro. E fun preguntar se era unha inocentada. E claro, non era, e o membro anónimo compartiu unha solución, que non mirei ata darlle outra volta infrutífera ao problema.
E volvín ao grupo, e mirei a solución compartida sen enfocar (así de ridículo son, en efecto), e vin algo semellante a isto:
   

E, obviamente, volvín ao problema sabendo que funcionaría dividir o lado superior do cadrado nos 4 cachos que se albiscan na imaxe borrosa. É dicir,
   
Pero p e q están relacionados con m e n respectivamente pola semellanza que se observa:
$$\frac{p}{p+m}=\frac{m}{l} \Rightarrow p=\frac{m^2}{l-m}$$
e
$$\frac{q}{q+n}=\frac{n}{l}\Rightarrow q=\frac{n^2}{l-n}$$
Con isto xa vai:
$$\begin{cases} \left( m+ \frac{m^2}{l-m}\right) \cdot \frac{m }{2}=80 \\ \frac{l^2}{4}-\frac{l \cdot m}{2}=52,5 \end{cases}$$
E recoñezo que tampouco confiaba moito en que este sistema fose facilmente resoluble. Porén...
$$\begin{cases} \frac{l \cdot m^2}{l-m}=160 \rightarrow lm^2=160(l-m)\\ l^2-2lm=210 \rightarrow m= \frac{l^2-210}{2l}=\frac{l}{2}-\frac{105}{l} \end{cases} \Rightarrow  $$
$$ l \left(\frac{l}{2}-\frac{105}{l} \right)^2=160 \left( l- \frac{l}{2}+\frac{105}{l}\right) =160 \left( \frac{l}{2}+\frac{105}{l} \right)$$
$$ l \left( \frac{l^2}{4}-105+\frac{105^2}{l^2}\right)=80l+\frac{160 \cdot 105 }{l}$$
$$ \frac{l^3}{4}-105l+\frac{105^2}{l}=80l+ \frac{160 \cdot 105 }{l}$$
Aquí a sensación que tiven é que non ía dar saído(outra vez), mais...
$$l^4-420l^2+44100=320l^2+67200 \rightarrow l^4-740l^2-23100=0$$
Unha bicadrada, quen contaba?! 
Aforrando o procedemento estándar, obtemos $l=\sqrt{770}$, e de aí, $m=\frac{\sqrt{770}}{2}-\frac{105}{\sqrt{770}}=\frac{4\sqrt{770}}{11}$ e $p=\frac{16\sqrt{770}}{77}$. E agora podemos razoar como o membro anónimo, e atopar o valor de n (a ese chamámolo igual, casualmente) mediante semellanza, ou usar que o lado do cadrado é a suma dos 4 segmentos m, p, q e n, e que p depende de m, xa coñecido, e q de n. En concreto:
$$q+n=\frac{n^2}{l-n}+n=\frac{ln}{l-n}=l-m-p=\frac{3\sqrt{770}}{7} \Rightarrow \frac{n \sqrt{770}}{\sqrt{770}-n}=\frac{3\sqrt{770}}{7}$$
Que dá $n=\frac{3\sqrt{770}}{10}$
E, POR FIN, podemos calcular as áreas solicitadas, 
$$B=\frac{(n+q)n}{2}=\frac{\frac{3\sqrt{770}}{7} \cdot \frac{3\sqrt{770}}{10}}{2}=\frac{9 \cdot 770}{70\cdot 2}=49,5$$
E A vale 27,5 máis, como xa falamos hai 5112 caracteres (aaarggg).

Sabedes o máis inquietante? Que nin comentei cando perdín a confianza no que estaba facendo e puxen un sistema de referencia e coordenadas a todos os puntos que había...

Entenderedes que nun tempo non haxa outra entrada onde volva escribir tantos símbolos matemáticos, non si?

6.1.25

10000 anos

 

Outro 6 de xaneiro, aniversario deste vello blog, que aínda vai acabar vendo esmorecer twitter.

E toca facer a entrada habitual para animar/desanimar a novos blogueiros a deixar o seu traballo e dedicarse full time ao de escribir entradas(viría sendo igual de útil que empezar unha pelexa)

En 2024 saíron 28 entradas, o que veñen sendo dúas entradas ao mes agás en abril e maio, cando reseño os problemas da olimpíada matemática galega para 2º de ESO. En total o blog tivo 28000 visitas, que agora veredes que se distribúen por outros anos do blog máis que nas entradas recentes.

As cinco entradas máis vistas foron:

Vendo ese top 5, parece obvio que alguén tivo que mover a primeira entrada na rede para que sobresaíse tanto.
Vexamos agora as cinco entradas menos vistas:
Se fose como os xornalistas ou políticos (ou en xeral xente que opina publicamente) deste país, que podería deducir de que as últimas entradas do ano teñan menos visitas en media? Obviamente, que ninguén quere ler o que escribe un xefe de estudos nomeado o 9 de setembro. A conclusión é inmediata, non si?


Globalmente, a media de visitas destas entradas é 67,5, a mediana, 60, e a desviación típica, 37. É curioso que as entradas deste ano teñan 1891 visitas nada máis fronte ás 28000 do blog completo no mesmo período. Supoño que será un fenómeno común.

Observade na gráfica o outlier que mencionaba antes:

Se a miras de esguello, parece periódica   


Deixando a un lado que estiven pensando en titular a entrada coa expresión hexadecimal de 16, i.e., 10, pero optei por seguir coa binaria, que cousas peculiares ten o número 16? Se algunha vez falastes aos alumnos da Conxectura de Goldbach, seguramente xa saberede que 16 é o primeiro número par que se pode escribir como suma de dous números primos distintos de dous xeitos distintos, 3+13 e 5+11. Ademais é o único número que se pode expresar como $m^n=n^m$ sendo m e n naturais distintos. E unha cousa que adoito propoñer na aula, cando os alumnos xa dominan os expoñentes negativos, co obxectivo de que expliquen que está a pasar: $$\frac{1}{16}=0,0625. \frac{1}{625}=0,0016$$

Deume por mirar en ChatGPT a ver que tiña que atopar pola rede sobre o número 16, ollo á 6ª propiedade que comenta:
   

Non quero nin pensar nos profesores que busquen rich tasks aquí en troques de pensalas ou buscalas eles directamente en libros. Será que vou vello.

Seguimos, supoño. 
 

1.1.25

Un problema para Ano Novo

 

Atopei o problemiña elemental que veño compartir hoxe nun artigo de Swetz e Chi, Mathematics entrance examinations in Chinese institutions of  higher education, (en Educational Studies in Mathematics, Volume 14, páxinas 39-54, 1983). A Swetz xa lle lin uns cantos artigos e fragmentos dos seus libros sobre Historia das Matemáticas, coido que o coñecín por Learn from the Masters, pero seguramente pouco despois oín falar de Was Pythagoras Chinese?, antes de saber incluso da existencia da revista Convergence, que fundou e editou xunto a Victor Katz. Como non é a miña intención facer unha reseña bibliográfica nin desde logo biográfica, recoméndovos que pescudedes nos seus escritos (e nos de Katz), hai moita Historia das Matemáticas alén do usual eurocentrismo neles.

No devandito artigo listan os exercicios que tiñan que resolver os estudantes para entrar na universidade de Fu Tan en 1917 (en setembro, non sei se sería a convocatoria extraordinaria, insiran unha chiscadela aquí), e aínda que os hai máis difíciles e máis interesantes, reparei nesta cuestión ao final de "Xeometría", o primeiro apartado do exame, logo tamén había "Xeometría Sólida" e "Trigonometría". Os autores comentan que este exame ía dirixido a estudantes americanos que tentasen entrar nesta universidade, e iso na súa opinión mediatiza o exame, facéndoo máis básico e rutineiro. Velaquí:

Nunha circunferencia trazamos un diámetro AB e unha corda CD. Prolongamos os dous segmentos ata que se intersequen no punto E. Amosar que $EA<EC$ e que $EB>ED$


Outro tropo da educación matemática?


Para que non digades que non comparto cuestións totalmente elementais de cando en vez, así comeza 2025.