A semana pasada entrei nun grupo de Facebook no que son membro, "Oposiciones Matemáticas Secundaria- Problemas y Ejercicios", e vin este problema compartido por un membro anónimo(ata que entrei neste grupo non sabía que existían):
Na figura aparece un cadrado e as áreas de dous triángulos no seu interior. Demostrar que a área do triángulo azul é 77 e que a área do triángulo gris é 49,5.
Anímovos a que o pensedes antes de que se desate o maelström.
Nada máis velo recoñecín a situación habitual en moitos problemas, e confeso que pensei que ía ser sinxelo, que utilizando que triángulos coa mesma base e altura teñen a mesma área ou, como moito, o Teorema das Alfombras, sairía fácil. E púxenme ao choio, seguindo esta consideración previa:
Cal será a orde que seguen as letras? |
E fun vendo as consecuencias máis inmediatas na configuración:
sendo eses 4 valores iguais á cuarta parte da área do cadrado.
Sen botar contas, xa se ve que con esas igualdades non vas a ningures, polo que pensei un chisco máis e vin os triángulos que van do chan ao teito, é dicir, estes dous da dereita,
e viceversa, i.e., estes dous da esquerda
De onde deducimos
e
Aí comecei a sospeitar que estaba dando voltas, que había igualdades que eran equivalentes a outras, e por tanto, non achegaban nova información.
O que vai ben no camiño de ver o que nos pide o exercicio (lembremos: B=49,5, A=77)
Pero como comentei arriba, eu xa notara que o asunto era laido, co cal probei outra cousa para chegar ao mesmo. Digamos que pedín papas coa estratexia de comparar áreas sen máis, e puxen nome a lonxitudes de arriba:
E como todas as áreas estaban relacionadas con C, a cuarta parte do cadrado, pois tentei ir cara C:
Onde notei:
Que intuitivamente, sen botar contas, implica que . Rigorosamente, podemos multiplicar en cruz, ou, xa que estamos matando moscas cunha bomba H, observar que a función é inxectiva, sempre que .
De calquera xeito, non dei deducido nada máis de aí. Polo que pasei a comparar áreas de de triángulos que non compartisen base senón forma:
e
Con estas igualdades dei unhas cantas voltas, non cheguei a ningures agás a uns sistemas non lineais horripilantes en x e y, polo que volvín á figura e agora reparei nestes dous triángulos:
Non quero saber canto tempo da miña vida paso escollendo cores para polígonos |
Que son obviamente semellantes pois teñen os ángulos iguais, polo que os lados correspondentes son proporcionais, o que non serve de moito aparentemente sen meter máis variables. Mais tamén deducimos que a razón das súas áreas é o cadrado da razón de semellanza, é dicir, a razón entre dous lados correspondentes calquera, por exemplo os resaltados, que xa teñen etiqueta:
E chegado este punto, veu a psicodelia:
Usando a primeira parte de (1) agora,
Afórrovos contas, a cousa queda así ao final:
Que ten 3 solucións racionais relativamente sinxelas para a pinta que ten, , e pola figura, deducimos que ten que ser
Sucede que botando as contas metín a zoca no medio da psicodelia, invertendo os termos dunha fracción, polo que obtiven unha ecuación con coeficientes racionais pero solucións irracionais ben bravas.
![]() |
Na versión non analóxica de enriba cambiei á fracción inversa pero xa non trabuquei |
O curioso do asunto é que me decatei do erro polo medio desta entrada, antes pensaba que simplemente chegara a unha ecuación que non se podía resolver de xeito exacto. Que tivese grao 3 non axudou tampouco.
Volvendo á solución, se , como é a cuarta parte da área do cadrado, esta é 770, e o lado do cadrado, , e p.ex. utilizando (1) outra vez, , de onde , polo que e
E agora usando (2),
E por fin, . Non era sen tempo.
Como dixen antes, isto non foi o que sucedeu nun primeiro momento.
O que sucedeu, en troques, foi que desfalecín, mirei o día de publicación do problema no grupo e comprobei a miña sospeita, que fora o 28 de decembro. E fun preguntar se era unha inocentada. E claro, non era, e o membro anónimo compartiu unha solución, que non mirei ata darlle outra volta infrutífera ao problema.
E volvín ao grupo, e mirei a solución compartida sen enfocar (así de ridículo son, en efecto), e vin algo semellante a isto:
E, obviamente, volvín ao problema sabendo que funcionaría dividir o lado superior do cadrado nos 4 cachos que se albiscan na imaxe borrosa. É dicir,
e
Con isto xa vai:
E recoñezo que tampouco confiaba moito en que este sistema fose facilmente resoluble. Porén...
Aquí a sensación que tiven é que non ía dar saído(outra vez), mais...
Unha bicadrada, quen contaba?!
Aforrando o procedemento estándar, obtemos , e de aí, e . E agora podemos razoar como o membro anónimo, e atopar o valor de n (a ese chamámolo igual, casualmente) mediante semellanza, ou usar que o lado do cadrado é a suma dos 4 segmentos m, p, q e n, e que p depende de m, xa coñecido, e q de n. En concreto:
Que dá
E, POR FIN, podemos calcular as áreas solicitadas,
E A vale 27,5 máis, como xa falamos hai 5112 caracteres (aaarggg).
Sabedes o máis inquietante? Que nin comentei cando perdín a confianza no que estaba facendo e puxen un sistema de referencia e coordenadas a todos os puntos que había...
Entenderedes que nun tempo non haxa outra entrada onde volva escribir tantos símbolos matemáticos, non si?
0 comentarios:
Publicar un comentario