Debo de ter na cabeza un par de ideas roldando, pois aínda que o tema do novo problema non ten nada que ver co truco de cartas da anterior entrada, o subxacente no que reparei é o mesmo. Observade.
Achei este problema nun libro de Paul Nahin, Number crunching. Taming unruly computational problems from Mathematical Physics to Science Fiction, a priori non demasiado útil nin interesante para as miñas clases; polo que foi unha sorte atopar este enunciado cunha parte tratable nas aulas. Ao choio:
Un amigo e máis eu fomos da súa casa á miña cunha bicicleta. Eu comecei andando e el na bici. Cando el xa levaba un par de bloques, deixou a bici na beirarrúa e seguiu andando. Cando cheguei á bici, montei nela, pasei ao meu amigo, e despois dun par de bloques, deixei a bici na beirarrúa. Cando el chegou á bici, montou nela outra vez. Fixemos isto todo o tempo do camiño. Ás veces, un montaba en bici; outras, os dous estabamos andando ao mesmo tempo. Eu estou certo de que este proceso foi máis rápido que se os dous estivésemos andando, pero algunha xente insiste en que non é máis rápido porque sempre hai algún dos dous andando. Quen ten razón?
Nahin comenta que o problema apareceu na columna Ask Marilyn na revista Parade. Non é Monty Hall nin o problema segundo irmán, mais é ben fermoso. Dádelle unha volta, a ver que vos parece.
0 comentarios:
Publicar un comentario