Por que me gusta ser profesor?

A estas alturas de película os lectores saberán que a resposta á pregunta do título non vai ser algo do tipo "Porque aprendo todos os días" (dan ganas de preguntarlles aos que din iso polo que aprenderon un día concreto), "Porque así cambio a sociedade" (namentres estudamos o marabilloso que é o capitalismo e as infinitas posibilidades de podremia que abre aos pobres).

Non, obviamente non me gusta ser profesor por nada diso. A razón principal pola que me gusta está intrinsecamente relacionada co feito de ser profesor de Matemáticas. Se un experimenta a beleza dos feitos matemáticos, como pode non sentir a necesidade de transmitila?

Mais esta resposta xeral non explica o goce cotián, que ten que residir oculto nalgures mentres un está obrigado a tratar o algoritmo da raíz cadrada, as propiedades das potencias, as operacións con polinomios. ou a extracción de factores dun radical. Entón, que é o que resulta satisfactorio no choio diario dun profesor de Matemáticas, alén do trato humano e a posibilidade de facer/transmitir Matemáticas?

Para entender a resposta, ollade este vídeo, onde Deborah Ball, decana da Facultade de Ciencias da Educación de Michigan, amosa perante un comité do Senado e Congreso dos USA un aspecto pouco coñecido do oficio docente:

Para os lacazáns, a cerna do vídeo vén cando a decana presenta tres multiplicacións mal feitas ao comité, esperando que os participantes atopen a explicación aos erros.

Perdón pola calidade do pantallazo do youtube

Por se non coñecíades esta actividade, déixovos que pensedes nestes erros un chisco; se non tedes interese en coñecelos quizais esteades no lugar trabucado:

You came to the wrong ε-neighbourhood
(De reddit vía Math Fail)

Dado que non son especialista no algoritmo da multiplicación en Primaria (aínda que si o trato en 1º de E.S.O.), pode que teña unha visión parcial, mais o erro c creo que é improbable. Pois se un alumno ten a vista/intuición para decatarse de que 49 é unha unidade menor que 50 (que é moito máis axeitado para unha multiplicación), non creo que se trabucase na execución nin moito menos que escribise a conta dese xeito. Por contra, os erros a e b están realmente preto de cousas que teño visto eu.

Chegar como un sabuxo á orixe dos erros, das dificultades, das comprensións parciais ou directamente erradas é tan satisfactorio como resolver un problema que les por primeira vez. Non sei se en materias doutras especialidades este estilo de diversión pode ter lugar, o que si sosteño de xeito indubidable é que representa unha parte esencial do meu traballo. Curiosamente existe xa unha web, Math Mistakes, na que profesores de Matemáticas dos USA comparten exemplos de erros no traballo dos seus alumnos co obxecto de comprender mellor entre todos a lóxica detrás deles, e por tanto para mellorar como profesores.

Non quero nin imaxinar que sucedería se todos os alumnos entendesen á primeira unha explicación. Quizais sería unha sensación semellante á proporcionada polo soma en Brave New World. Sinto xa arrepíos...