9.12.18

Un bo problema, a varios niveis


Este curso adiantamos as avaliacións respecto ao "calendario natural", pois a volta da Semana Santa, Chamorro para os ártabros do norte, cadra coa Feira de Moeche; ou se sodes doutras latitudes, co Día do Libro. Polo que xa rematei os exames e xuntas da 1ª Avaliación, e tiven un anaco nesta ponte para revisar pdfs e djvus do disco duro.

No cartafol Miscelánea estiven a botar unha ollada a Hidden Connections, Double Meanings, do sempre interesante David Wells(antes neste blog, aínda antes), e atopei un problema, se ben lixeiramente familiar, coido que nunca o vira deste xeito.

Imaxinemos un insecto que parte dun punto A e anda 1 metro nunha certa dirección, chegando a un punto B. En B xira 90º á esquerda e anda medio metro, chegando a un punto C, onde volve xirar 90º á esquerda e avanzando un cuarto de metro. Se continúa o seu camiño espiral deste xeito, sempre xirando 90º á esquerda e avanzando a metade do tramo anterior, a onde chegará no límite?

Como sempre, cun debuxo, mellor:

    

Este problema enche o capítulo 11 do libro, One problem, many solutions, onde o autor propón 3 solucións distintas: unha xeométrico-aritmética, unha puramente xeométrica e finalmente unha puramente aritmética. (Nota: ningunha desas solucións foi a que atopei eu).
Porén, o que me resulta máis atractivo do problema é a posibilidade de darlle un tratamento experimental. No curriculum de Matemáticas I temos que facer estudos xeométricos mediante programas informáticos, que é un xeito de aludir ao geogebra sen nomealo. Quizais este ano mande estudar configuracións semellantes a esta, onde poidamos combinar certos movementos, supostamente estudados na ESO. Verei.

Déixovos unha pista para a 1ª solución que achega David Wells. Unha fermosura:

    
Por último: de que xeito resolvín eu o problema? Pois




SPOILER
Sumando unha serie xeométrica de números complexos.


Cando teña ganas de escribir solucións pode que a comparta.

3 comentarios:

  1. Coa pista esa é moi facil ver que os puntos impares da sucesión caen na recta y=(1/2)x. Alternativamente os pares van dar a outra recta, tamén de cálculo simple, polo que a solución cae rápido.
    Despois comprobeino facendo as sumas.... pero todo iso soábame moito. Pro que?
    Hai algún tempo vira un problema semellante, case igual, nun libro de Leo Zippin, "Usos del infinito", da editorial Tortuga de Aquiles, e do que pensara comentar algo no blogue e que finalmente nunca o fixen. O problema, velaquí https://photos.google.com/search/_tra_/photo/AF1QipNm3fRo2-FmdkW5DFHQPUYiOC4ZUYHh56WUZidc

    ResponderEliminar
    Respostas
    1. Pois se miras na ligazón que puxen, ese razoamento non é o que fai exactamente en ningunha das tres demostracións que achega. Hai que recoñecer que dá para pensar o problema.

      Eliminar
  2. A ver se agora se ve: https://photos.app.goo.gl/zvmdfHWAf15b5Ryr7

    ResponderEliminar